Deze met de Permio Comisso bekroonde roman schetst de moeilijke verhounding tussen een volwassen dochter en haar bejaarde moeder. Een aangrijpend relaas over hevige conflicten, omdat de noodzaak een eigen leven te leident maar moeilijk samengaat met de verplichting een steeds kwetsbaarder wordende moeder te moeten begeleiden en ondersteunen; over het langzaam groeiende begrip van de dochter voor een halsstarige vrouw die zich op haar manier kweet van haar verantwoorelijkheden als echtgenote en moeder; over de smartelijke laatste gang van de tachtigjarige vrouw van pension naar ziekenhuis en van ziekenhuis naar verpleeginrichting, terwijl schuldgevoel en machteloosheid van de dochter steeds groter worden.

« L’œuvre gravée que je présente ici fait partie d’une série appelée Errance. Cette démarche se nourrit de vides délibérés, de libres doutes, de réponses abruptes, imprévues. Les individus, les couples, les entités, les singularités y émergent, comme d’une marée noire, du chaos où ils ont été conçus. Malgré eux, ils narrent une histoire que l’on ne devine qu’à moitié, celle de toutes les intimités. » (Véronique Goossens, veroniquegoossens.be)